Undateable

De Utrechtse grachten dienden laatst als podium voor een vertederend tafereel. In het BNN-televisieprogramma The Undateables, waarin mensen met een beperking op zoek gaan naar de ware, was de eerste date van Joris (23) en Margot (19) te volgen bij Italiaans restaurant La Cantina di David. Ze lieten er geen gras over groeien. “Zullen we beginnen met een verkering?” vraagt Margot. Joris kijkt haar aan. Er zit een beetje tomatensaus om zijn mond. Hij zegt dat hij nog even wil wachten. Tot na het toetje. En Margot is de beroerdste niet. Margot vindt ’t allemaal goed. Maar nog vóór het toetje knielt Joris. “Zullen we nu al gaan trouwen, samen?” Waar menig vrouw in huilen uit zou barsten, blijft Margot de koele kikker. “Ja, vind ik goed.” En daarmee was hun liefde bezegeld.

Dat is uniek. Niet omdat het mensen betreft met het syndroom van Down, maar omdat het op date één gebeurt. Het gros van de twintigers en dertigers heeft een Serieus Bindingsprobleem. Presentatrice Marlijn Weerdenburg maakte niet voor niets de serie De dolende dertiger voor de NPO, waarin ze op zoek gaat naar antwoorden op de levensvragen van dertigers van nu. Want voor die dertigers, en ook twintigers, is niets goed genoeg. We zoeken altijd naar beter, meer, spannender, anders. Wijt het aan een overvloed aan keuzes. Carrièretechnisch gezien, maar ook in ons sociale leven en de liefde. Toen mijn ouders vonden dat het voor mij tijd werd om te gaan samenwonen, stelde ik dat uit en verhuisde ik naar een ander studentenhuis. In mijn eerste serieuze relatie zei mijn toenmalige vriend eens dat hij een relatie als ‘betaald solliciteren’ zag. Zo van: dit is leuk, maar als er iets beters voorbijkomt, ben ik weg. Hij hield zich aan zijn woord.

Ik heb veel vriendinnen die ook zo redeneren. En geef ze eens ongelijk. In de stad is de keuze reuze. Wat Joris en Margot doen, is in onze ogen romantisch, lief, maar ook vooral belachelijk. Veel te snel. Ondoordacht.

Maar misschien denken die kritische twintigers en dertigers wel te veel en te lang na. Misschien durven we niet meer in het diepe te springen, zoals Joris en Margot. Dat wekt bij mij de vraag op, wie er hier nou eigenlijk undateable zijn.