Redactie televisie
In mijn derde studiejaar aan de School voor Journalistiek volgde ik de redactie tv, omdat ik mijzelf zo breed mogelijk op wilde leiden. Ik leerde zowel zelfstandig als in een team tv-items voorproduceren, filmen, monteren en presenteren. Ik functioneerde op de studiovloer, waar we onze eigen uitzending opnamen, als floormanager, presentatrice, eindredacteur en cameravrouw. Op deze manier maakte ik kennis met alle facetten van de televisiejournalistiek en ik vond het geweldig. Het gaf een kick samen een programma neer te zetten.
Daarnaast ging ik zelf wekelijks op pad op items te draaien. Ik leerde hoe ik verhalen in beeld omzet, ik leerde hoe ik het geluid en de beelden moest monteren en ik leerde filmen. We kregen les van tvjournalisten uit de praktijk. Zij gaven feedback op onze items en op die manier heb ik geleerd en ben ik gegroeid. Onderstaande tv-items zijn door mij en twee medestudenten gemaakt en daarna uitgezonden op UStad, onderdeel van RTV Utrecht. Beide items die hieronder te bekijken zijn waren mijn eigen initiatief, en ik heb beide interviews voorbereid.
Redactie radio
In mijn vierde jaar aan de School voor Journalistiek volgde ik de redactie radio. Ik leerde zelfstandig radioreportages en vorken te produceren, op te nemen en vervolgens te monteren.
We maakten iedere week een eigen radioprogramma met onze klas, waarin ik live-verslaggeving, presentatie en bureauredactie deed. Hieronder twee radioreportages: een opgenomen in Nederland, de ander opgenomen in Duitsland. Op die manier leerde ik hoe een reportage in het buitenland gemaakt moest worden. Bovendien leerde ik hoe om te gaan met vertalingen op de radio.
Haarwens
Reportage over een meisje dat door chemokuren haar haren verlies en een pruik krijgt van echt mensenhaar.
Christiane F.
Reportage waarin de plekken in Berlijn worden bezocht waar Christiane F., een wereldberoemde junk dankzij haar boek, opgroeide en verslaafd werd. Het boek heeft me altijd al gefascineerd. Ik vind het bijzonder dat ik nu met mijn microfoontje de plekken kon zien waar Christiane over schreef in haar boek, waarin haar ellendige verhaal is opgetekend en vereeuwigd.
Redactie tijdschrift
Tijdens de redactie tijdschrift werd ik voorbereid op mijn tweede stage die ik bij een tijdschrift (Volkskrant magazine) zou gaan lopen. Ik was onder andere adjunct-hoofdredacteur van het tijdschrift Your Rights, dat met een oplage van tweeduizend is verspreid op verschillende festivals.
We maakten ook een ander tijdschrift, een mannenglossy. Ik schreef een column, en het verhaal werd uitgekozen om gepubliceerd te worden in het blad.
Hoerenborsten
Ik kijk naar haar borsten. Ik ben geil noch lesbisch. Maar ik kijk wel naar haar borsten. Ze zijn keurig bedekt met een spierwitte wollen trui en hangen er een beetje eenzaam bij. Als twee bolletjes. Het is duidelijk dat ze geen beha aan heeft. Maar ze zijn bescheiden. Haar borsten.
“Als ik een taxi heb gebeld, komen die mij dan hier ophalen, op het station?” vraagt ze me. Mooie rode lippen, zwarte haren en een mooi, getint huidje. Maar wel die trui. Ik knik. “Ja, die komen je hier ophalen.” Ik stop mijn oordopjes weer in m’n oren. “Koud is het hè,” zegt ze terwijl ze haar handen in haar mouwen stopt. Ik knik weer. Het is duidelijk dat ze een gezellig gesprek wil aangaan en ik besluit – terwijl ik vriendelijk gelimlachend mijn oordopjes uit mijn oren haal – mee te doen. Waar gaat ze heen, vraag ik haar. “Naar Coco Plaza”, antwoordt ze. Mijn mond valt open. Coco Plaza. Dat is een bordeel. “Oh”, hoor ik mezelf droogjes zeggen. “Ik ga naar mijn boerenkool.” Ze lacht een beetje. “Ja, in het leven lopen de dingen niet altijd zoals je wilt. Oh, hé, daar is mijn taxi!” Ze snelt op een auto af, die er niet uit ziet als een taxi. Verward komt ze teruglopen. “Toch niet mijn taxi.”
Ik kijk haar aan. In haar donkere, exotische ogen. “Vind je het erg, om seks te hebben met mannen voor geld?” Ze haalt haar schouders op. “Het verdient zo lekker. En weetje, sommige mannen zijn eigenlijk best leuk.” Ik knik, terwijl ik weer eventjes naar haar borsten kijk. Ik kijk nu niet meer naar ‘twee bescheiden bolletjes in een witte, wollen trui’. Het zijn ineens ‘twee populaire, bescheiden bolletjes in een witte, wollen trui, die straks zicht- en voelbaar worden voor iedere seksbeluste man met een beetje geld’.
“En weet je wat het is”, vervolgt ze. “Als ik seks heb als ik werk, ben ik heel wild en snel en ondeugend. Maar zodra ik met iemand vrij van wie ik echt houd, ben ik heel verlegen en langzaam en preuts.” Ik grinnik. Een preutse hoer. Ze vertelt me dat ze kinderen heeft en haar kinderen een goed leven wil geven.
Ik wil haar nog van alles vragen. Of ze ooit iets anders heeft gedaan voor de kost, of ze ook vrouwen kent die worden gedwongen, of ze weet wie de vader van haar kinderen is, of ze klaarkomt tijdens haar werk. Maar ze sprint ineens naar de taxi. “Het ga je goed en vrij veilig”, mompel ik nog. Ze hoort het niet. Ineens is ze weg. Samen met haar twee witte bolletjes.
Redactie mensenrechten
(Download interview)
In mijn vierde schooljaar heb ik mij gespecialiseerd op het gebied van de rechten van de mens tijdens de redactie mensenrechten. Met een studiegroep reisden we onder andere naar Genève om daar vergaderingen bij te wonen van de Verenigde Naties. Daarnaast bezochten we het Joegoslavië-tribunaal in Den Haag. Samen met een studiegenoot interviewde ik Cees Hamelink, expert op het gebied van mensenrechten en het leed dat mensen elkaar aandoen. Het interview is gepubliceed in het blad Your Rights, uitgegeven op verschillende festivals, waaronder het festival Movies that matter.